ΙΟΥΝΙΟΣ 1970 – Η Computer Terminal Corporation (CTC) παρουσιάζει έναν από τους πρώτους προσωπικούς υπολογιστές στην ιστορία, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να αποκαλείται «το πρώτο PC«. Ο Datapoint 2200 υπήρξε το προγραμματιζόμενο τερματικό πάνω στο οποίο σχεδιάστηκε ο 8μπιτος επεξεργαστής 8008 της Intel. Ο πατέρας δηλαδή της αρχιτεκτονικής x86 που διέπει όλα τα PC της εποχής μας. Με λίγα λόγια, πίσω από κάθε σύγχρονο PC βρίσκεται εκείνο το προγραμματιζόμενο τερματικό της CTC.
Η ιστορία του Datapoint 2200 είναι πολύ ενδιαφέρουσα και γεμάτη αντιφάσεις. Η μεν CTC έκρυβε την ταυτότητα της συσκευής της, η δε Intel φοβόταν τον επεξεργαστή της. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η κρίσιμη απόφαση της CTC να μην χρησιμοποιήσει τελικά τον επεξεργαστή της Intel, χαρίζοντάς της έναν θησαυρό ανεκτίμητης αξίας.
DATAPOINT 2200 Ένα μεταμφιεσμένο PC
Για την ιστορία του Datapoint 2200 και πώς αυτός συνδέθηκε με τον πρώτο 8μπιτο επεξεργαστή, ο οποίος θα αποτελέσει τη βάση της αρχιτεκτονικής x86, δηλαδή της καρδιάς του σύγχρονου IBM-PC συμβατού, γράφει ο συντάκτης Λάμοντ Γουντ* στο Computerworld:
Για δεκαετίες, η αναζήτηση των πηγών της αρχιτεκτονικής x86, πάνω στην οποία δομήθηκε ο σύγχρονος προσωπικός υπολογιστής, φτάνει στο 1972 και στο πρώτο 8μπιτο επεξεργαστή της Intel, τον 8008, ο οποίος θεωρείται απλά συνέχεια του 4μπιτου 4004. Της πρώτης δηλαδή CPU σε μορφή ολοκληρωμένου κυκλώματος, της ιστορίας, που κατασκευάστηκε από την Intel το 1971. Όμως, η ολοκληρωμένη ιστορία δεν είναι τόσο απλή.
Καταρχήν, οι πραγματικές ρίζες της αρχιτεκτονικής x86 πάνε πίσω ακόμη τέσσερα χρόνια, στο 1968. Για την ακρίβεια σχεδιάστηκε στο Σαν Αντόνιο, από μία εταιρεία που σήμερα δεν υπάρχει πια. Πίσω από αυτήν βρίσκεται ο μηχανικός, Όστιν «Γκας» Ρος, ο οποίος ήταν παθιασμένος με τη δημιουργία ενός προσωπικού υπολογιστή. Μία ακόμη αλήθεια είναι ότι η Intel δεν έδειξε ιδιαίτερη θέρμη για τον 8008, ο οποίος άλλωστε αποτελεί διαφορετικό σχέδιο από τον 4004 και όχι ακριβώς διάδοχό του.
Οι Γκας Ρος και Φιλ Ρέι, πρώην μηχανικοί της General Dynamics, ίδρυσαν το 1968 στο Τέξας, την Computer Terminal Corp. (CTC). H εταιρεία είχε σαν σκοπό την είσοδο στην πολύ ανταγωνιστική εκείνη την εποχή αγορά των τερματικών. Ωστόσο, όπως διηγείται ο σχεδιαστής Τζον Φρασανίτο (επικεφαλής της John Frassanito & Associates), ο οποίος πήγε στην CTC για να βοηθήσει στο σχεδιασμό του πρώτου τερματικού της, ο Ρος δεν είχε στο μυαλό του τα τερματικά. Ο Φρασανίτο θυμάται τον Ρος να σχεδιάζει το όραμά του με λεπτομέρεια στο τραπεζομάντηλο ενός ιδιωτικού κλαμπ στο Σαν Αντόνιο. Αν και η πρώτη συσκευή της CTC, το τερματικό Datapoint 3300, κατασκευάστηκε για να αποτελέσει το ηλεκτρονικό αντικαταστάτη του τηλέτυπου Model 33, στην πραγματικότητα φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τη χρηματοδότηση ενός πολύ πιο φιλόδοξου σχεδίου. Την κατασκευή του πρώτου προσωπικού υπολογιστή, όπως τον οραματιζόταν ο Ρος.
Η κρυφή ατζέντα
«Όταν έγραφαν το επιχειρηματικό πλάνο του Datapoint 2200, αποφάσισαν να αποφύγουν οποιαδήποτε αναφορά στον όρο «προσωπικός υπολογιστής«, καθώς οι τραπεζίτες με τους οποίους συζητούσαν δεν είχαν ιδέα τι είναι ή δεν είναι ένας υπολογιστής», αναφέρει ο Φρασανίτο. «Οπότε, για πρώτο προϊόν, χρειάζονταν κάτι από το χώρο της υφιστάμενης τεχνολογίας. Αλλά η ιδέα εξαρχής ήταν να χτιστεί μία εταιρεία κατασκευής προσωπικών υπολογιστών».
Αφού ο Datapoint 3300 καθιέρωσε την CTC, ο Φρασατίνο άρχισε να συνειδητοποιεί ποιο ήταν το πραγματικό πάθος του Ρος. Θυμάται μακρόσυρτες συζητήσεις με τον Ρος, σχετικά με το τι θα έπρεπε να κάνει και ποια μορφή θα έπρεπε να έχει ένας προσωπικός υπολογιστής. Συχνά ο Ρος στις περιγραφές του χρησιμοποιούσε μεταφορικά σχήματα από διάφορους κλασικούς, όπως για παράδειγμα ο Μακιαβέλι.
Για να του εξασφαλίσει μία θέση στην αγορά, στη CTC αποφάσισαν να το προωθήσουν ως αντικαταστάτη της μηχανής διάτρητων καρτών IBM 029. Γι’ αυτό επέλεξαν οθόνη μισού ύψους, ώστε να διατηρεί την αναλογία διαστάσεων της κάρτας της IBM. Προκειμένου να παραπέμπει σε μηχανή γραφείου, το περιόρισαν στις διαστάσεις μίας γραφομηχανής IBM Selectric. Το πρόβλημα ήταν ότι σε αυτό το μέγεθος παρουσιάζονταν προβλήματα υπερθέρμανσης. Οπότε, άρχισαν να αναζητούν τρόπους να μειώσουν τον αριθμό ολοκληρωμένων στο εσωτερικό. Μεταξύ των μεθόδων που επέλεξαν ήταν και ο περιορισμός της κεντρικής μονάδας επεξεργασίας σε ένα τσιπάκι.
Η εμπλοκή της Intel
O Ρος συνάντησε στις αρχές του 1970 τον επικεφαλής της Intel, Μπομπ Νόις. Η εταιρεία του Νόις ήταν ακόμη μία start-up κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (και ειδικά μνημών). Ο Ρος του πρότεινε την κατασκευή ενός επαναστατικού τσιπ που θα συγκέντρωνε όλα τα κυκλώματα της κεντρικής μονάδας επεξεργασίας. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Φρασανίτο, ο Ρος πρότεινε στον Νόις να σχεδιάσει και κατασκευάσει το CPU chip με δικά της έξοδα η Intel και στη συνέχεια να το διαθέσει χωρίς δεσμεύεις στην αγορά, και βέβαια στην ίδια τη CTC.
«Ο Νόις είπε ότι η ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα και ότι η Intel θα μπορούσε να την υλοποιήσει, αλλά η κίνηση θα ήταν χαζή», αναφέρει ο Φρασανίτο. «Είπε ότι αν έχεις ένα υπολογιστή σε μορφή ολοκληρωμένου κυκλώματος, τότε θα μπορείς να πουλήσεις μόλις ένα chip ανά υπολογιστή. Ενώ με τις μνήμες πουλάς ήδη δεκάδες ή και εκατοντάδες ολοκληρωμένα για κάθε μηχάνημα». Παρόλα αυτά, συμφώνησε να προχωρήσει την εξέλιξη, υπογράφοντας συμβόλαιο 50.000 δολαρίων.
Τον σκεπτικισμό του Νόις επιβεβαίωσαν σε συνέντευξη το Σεπτέμβρη του 2006 (pdf) οι έξι από την ομάδα εξέλιξης της πρώτης CPU της Intel. Οι Φεντερίκο Φάγκιν, Χαλ Φίνεϊ, Εντ Γκέλμπαχ, Τεντ Χοφ, Σταν Μέιζορ και Χανκ Σμιθ. Ολοι τους συμφώνησαν ότι η διοίκηση της Intel εκείνη την εποχή φοβόταν ότι αν έμπαινε ένας επεξεργαστής σε μορφή chip στον κατάλογο της εταιρείας, οι πελάτες της που κατασκεύαζαν υπολογιστές, ενδεχομένως να το αντιλαμβάνονταν ως ανταγωνιστική κίνηση και να σταματούσαν να αγοράζουν chip μνήμης από την Intel. Αυτός ο φόβος ήταν έκδηλος ακόμη και στα τέλη του 1973. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το τερματικό της CTC, ήδη από το καλοκαίρι του 1970 κάθε εργασία πάνω στο τσιπάκι 1201 που θα αποτελούσε την CPU του Datapoint 2200 σταμάτησε. Η CTC είχε αποφασίσει να προχωρήσει στην κατασκευή της συσκευής ακόμη και με συμβατικά κυκλώματα διακριτών στοιχείων (TTL). Όμως, αυτό σήμαινε περιορισμό του αριθμού των τρανζίστορ σε μερικές δεκάδες. Τη στιγμή που σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα χωρούν χιλιάδες.
Ο Τεντ Χοφ, τότε μηχανικός της Intel, θεωρεί ότι όλα αυτά ήταν λογικά. Ο υπολογιστής της CTC «θα διέθετε έως και 16.000 bytes μνήμης, κι αν σκόπευες να δαπανήσεις τόσα λεφτά μόνο για τη μνήμη, δεν είχε νόημα να κερδίσεις μόλις καμιά πενηνταριά δολάρια με έναν κεντρικό επεξεργαστή, αντί κυκλώματος TTL». Την εποχή εκείνη τα 16 ΚΒ της μνήμης κόστιζαν περίπου 1.300 δολάρια (~5.100 ευρώ με σημερινές αξίες).
Το Datapoint 2200 μπαίνει στην παραγωγή
O Datapoint 2200 που βασιζόταν σε τεχνολογία κατασκευής TTL (Transistor-Transistor Logic) παρουσιάστηκε το Μάιο του 1970. Το τερματικό ενσωμάτωνε και δύο μονάδες ανάγνωσης-εγγραφής σε κασέτα, που παρείχαν συνολικά 130 KB αποθηκευτικού χώρου. Η πρώτη εταιρεία που τον παρήγγειλε για το δίκτυό της ήταν η General Mills (σ.σ. ευταιρεία τροφίμων), στις 25 Μαΐου του 1970. Ακολουθώντας το μοντέλο μίσθωσης της IBM, το κάθε μηχάνημα ενοικιαζόταν προς 168 δολάρια το μήνα με 8 ΚΒ μνήμη, ή 148 δολάρια με 2 ΚΒ μνήμη. Οι μνήμες δεν παρέχονταν σε μορφή RAM chip, αλλά σε κάρτες. Ο χρόνος πρόσβασης στο πρώτο byte ήταν 500 μsec και 8 μsec σε κάθε διαδοχικό byte. Ο Datapoint 2200 πρακτικά ήταν ένα από τα πρώτα minicomputer γραφείου ενός χρήστη, αντίστοιχο του IBM 5320 (System/32).
Παρόλο που η CTC συνεχίζει να μην τον αποκαλεί προσωπικό υπολογιστή, οι πελάτες της -με πρώτη την General Mills- το αντιλαμβάνονται γρήγορα και αξιοποιούν τον Datapoint 2200 ως ολοκληρωμένο υπολογιστή. Η εμπορική του επιτυχία είναι άμεση και πολύ μεγάλη. Σε σημείο που η CTC αλλάζει τον τίτλο της σε Datapoint Corp.
Η εξέλιξη του 1201 chip μπαίνει στο «ψυγείο», καθώς η CTC που το παρήγγειλε από την Intel έχει προχωρήσει με επιτυχία στην παραγωγή του Datapoint 2200 χωρίς μικροεπεξεργαστή. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 1971 με την εξέλιξη του 1201 ασχολήθηκε και η Texas Instruments, με ένα δεύτερο συμβόλαιο που σύναψε εκ παραλλήλου μαζί της η CTC. Όπως αναφέρει ο Φρασανίτο, εκείνο το σχέδιο έμεινε ημιτέλες, γιατί το τσιπάκι της TI ουδέποτε λειτούργησε ικανοποιητικά. Ακόμη όμως και ο 8μπιτος επεξεργαστής της Intel θα είχε εγκαταλειφθεί εντελώς, αν δεν εκδήλωνε το ενδιαφέρον της η Seiko για να τον χρησιμοποιήσει σε ηλεκτρονική αριθμομηχανή της. Υπενθυμίζουμε ότι ο 4μπιτος 4004, ο πρώτος επεξεργαστής της Intel που σχεδιάστηκε παράλληλα με τον 8008, ήρθε κατόπιν παραγγελίας μίας άλλης κατασκευάστριας ψηφιακών αριθμομηχανών, της Bushicom.
Τελικά η Intel προχωρά στην ολοκλήρωση του 1201 chip και τον Απρίλιο του 1972 το παρουσιάζει με τον τελικό εμπορικό κωδικό Intel 8008. Την εποχή εκείνη όμως έχει ήδη ολοκληρωθεί ο βελτιωμένος Datapoint 2200-II, με σκληρό δίσκο και πολύ ταχύτερες επιδόσεις, ανώτερες του 8008. Οπότε η συνεργασία της Intel με την CTC δεν προχωρά άλλο, αφήνοντας πίσω της ένα συμβόλαιο 50.000 δολαρίων πρακτικά άχρηστο για την CTC, αλλά -όπως θα αποδειχτεί ιστορικά- πολύτιμο για την Intel. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Φρασανίτο, η απόφαση να εγκαταλείψει η CTC την εξέλιξη ενός επεξεργαστή για τα προϊόντα της, υπήρξε πλειοψηφική, με τον Ρος να μειοψηφεί. Συγκεκριμένα θυμάται έναν κάτασπρο από το σοκ Ρος να λέει ότι «η ιδέα να τυπώσεις έναν υπολογιστή πάνω σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα ήταν εκπληκτική, μία προφανής καινοτομία και θα έπρεπε να κατέχουμε τα πνευματικά της δικαιώματα». «Αναρωτήθηκαν γιατί να ξοδέψουμε 50.000 δολάρια για ένα προϊόν που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε; Ήταν η χειρότερη επιχειρηματική απόφαση στην ιστορία», ισχυρίστηκε ο Ρος.
Και όντως ήταν…
Νικητές και ηττημένοι
Το μόνο που κέρδισαν οι Ρος, Ρέι και Φρασανίτο, είναι η πατέντα υπ’ αριθ. 224.415 του 1972, για τον Datapoint 2200, επιτρέποντάς τους να ισχυρίζονται ότι κατέχουν τα δικαιώματα του πρώτου PC της ιστορίας.
Η Intel όμως, χωρίς να έχει πλέον καμία υποχρέωση στην CTC για τα δικαιώματα του chip 1201, έχτισε την αυτοκρατορία της πάνω στον 8008. Έχοντας δυνατότητα να συνεργαστεί με τσιπάκια μνήμης RAM και ROM του εμπορίου, ο πρώτος 8μπιτος επεξεργαστής της Intel γίνεται γρήγορα επιτυχημένο με ενσωματωμένη μορφή σε ηλεκτρονικές συσκευές. Καθώς αυτές δεν έρχονται σε άμεσο ανταγωνισμό με τους μεγάλους πελάτες της Intel, παύουν και οι αναστολές της διοίκησης για την εξέλιξη των μικροεπεξεργαστών.
Είναι ειρωνία της τύχης που ο πολύ πιο ισχυρός και επιτυχημένος 8μπιτος διάδοχος Intel 8080 του 1974, βασίστηκε σε παρατηρήσεις των μηχανικών της CTC που εξέλισσαν τον Datapoint 2200-II. Ένας επεξεργαστής που δεν θα χρησιμοποιηθεί ουδέποτε από εκείνους που τον επινόησαν πρακτικά, αλλά θα αποτελέσει την καρδιά του πρώτου δημοφιλούς κιτ για χομπίστες στην ιστορία. Τον MITS Altair 8800. Η δε εξέλιξή του θα οδηγήσει τελικά στην δημιουργία της αυτοκρατορίας των x86 επεξεργαστών, με απαρχή τον 8086/8088 που θα μπει στον IBM-PC, το 1981.
Κατά συνέπεια, οι ρίζες κάθε σύγχρονου PC σήμερα, βρίσκονται σε εκείνο το προγραμματιζόμενο τερματικό Datapoint 2200 του 1970.
Για την ιστορία, η Datapoint άκμασε τη δεκαετία του ’70 στην αγορά τερματικών. Μάλιστα, σε αυτήν οφείλεται και η πρώτη υλοποίηση τοπικού δικτύου LAN, με τη μορφή του ARCnet, το οποίο παρουσιάστηκε το 1977 και αποτέλεσε κυρίαρχο πρότυπο για αρκετά χρόνια. Όμως, όπως οι περισσότερες εταιρείες κατασκευής minicomputer και τερματικών, που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα των προσωπικών υπολογιστών, έτσι και η Datapoint αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Είναι ακόμη πιο ειρωνικό το γεγονός ότι η εταιρεία που κατασκεύασε το πρώτο PC, τελικά ηττήθηκε ολοκληρωτικά από τη νέα αγορά προσωπικών υπολογιστών. Τα τελευταία «απομεινάρια» της Datapoint ρευστοποιήθηκαν το 2000.
Σε ό,τι αφορά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Γκας Ρος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1975, οι δε Φιλ Ρέι και Μπομπ Νόις απεβίωσαν το 1987 και 1990 αντίστοιχα. Ο Τζον Φρασανίτο έφυγε από την Datapoint το 1975 για να ιδρύσει τη δική του εταιρεία. Ανάμεσα στα άλλα, εργάστηκε στην κατασκευή του διαστημικού λεωφορείου και του διαστημικού σταθμού.
* Lamont Wood, συγγραφέας του βιβλίου Datapoint: The lost story of the Texans who invented the Personal Computer Resolution
ΠΗΓΗ: The true origins of personal computer
DATAPOINT 2200
|
|
| Επεξεργαστής: 8 bit, κύκλωμα TTL (ισοδύναμο του Intel 8008) Μνήμη RAM: 2 KB – 16 KB Οθόνη: μονόχρωμη (πράσινη) CRT, 7,8 ιντσών, 80×12 χαρακτήρων Πληκτρολόγιο: μηχανικό QWERTY, 57 πλήκτρων, αριθμητικό Media: 2x κασέτες (130 ΚΒ) Θύρες: RS232, Παράλληλη, LAN Λειτουργικό Σύστημα: Datapoint O/S Διαστάσεις: 46,3×49,1×24,1 εκατοστά Βάρος: 21 κιλά |
Intel 8008 Η αυγή του x86
O Intel 8008 ήταν ένα κύκλωμα LSI (Large Scale Integration) με 3.500 τρανζίστορ. Κατασκευαζόταν σε λιθογραφία 10 μm και λογική PMOS (MOSFET p-καναλιού). Στις αρχικές του εκδόσεις η συχνότητα του ρολογιού περιοριζόταν στα 500 kHz (0,5 MHz), ενώ αργότερα έφτασε στα 800 kHz (0,8 MHz). Κάθε μικροεντολή απαιτούσε από 3 έως 11 κύκλους για να εκτελεστεί, κάτι που μεταφράζεται από 6 εως 22 μsec στα 0,5 MHz και από 4 έως 14 μsec στα 0,8 MHz. Αν και αυτές οι επιδόσεις ήταν κατώτερες των 4μπιτων επεξεργαστών 4004 και 4040 της Intel (περίπου 0,05 MIPS από 0,1 MIPS), το γεγονός ότι ο 8008 διαχειριζόταν bytes των 8bits αλλά και σημαντικά περισσότερη μέγιστη μνήμη RAM, τον καθιστούσε ταχύτερο στις πραγματικές συνθήκες εκτέλεσης προγραμμάτων.
Το τσιπάκι διέθετε μόλις 18 ακροδέκτες και μονό 8μπιτο δίαυλο. Καθώς αυτός περιοριζόταν στα 14 bits, η μέγιστη διευθυνσιοδότηση μνήμης δεν ξεπερνούσε τα 16 Kbytes (των 8 bits). Γενικότερα, ήταν ένα ιδιαίτερα λιτό από πλευράς υποκυκλωμάτων ολοκληρωμένο και απαιτούσε μεγάλο αριθμό συμπληρωματικών τσιπ για την υποστήριξή του. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η CTC προτίμησε να προχωρήσει στην παραγωγή του Datapoint 2200, αλλά και του διαδόχου του 2200-ΙΙ, με δικό της σχεδιασμό διακριτών κυκλωμάτων, αντί να ξανασχεδιάσει την πλακέτα του υπολογιστή με χρήση ολοκληρωμένων.
Η απλοϊκότητα του 8008 τον καθιστούσε καλύτερο σε ρόλο ελεγκτή, παρά αυτόνομου επεξεργαστή. Κατά συνέπεια, χρησιμοποιήθηκε σε ελάχιστα μοντέλα υπολογιστών, από το 1973, οπότε πρωτοβρήκε τη θέση του στους πρώτους μικροϋπολογιστές. Ανάμεσα στα μοντέλα που βασίστηκαν στον 8μπιτο επεξεργαστή της Intel, ήταν ο R2E Micral N (ο πρώτος μικροϋπολογιστής σε μορφή ολοκληρωμένου προϊόντος και όχι κιτ) και ο Scelbi 8H. Έμεινε στην παραγωγή έως και το 1983, αν και το διάδοχο μοντέλο Intel 8080, κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά την παρουσίαση του 8008. Εκτός της Intel, ολοκληρωμένα του 8008 κατασκευάστηκαν και από τις Microsystems International και Siemens.
Καθώς ξεπεράστηκαν οι ενδοιασμοί της Intel για την κατασκευή μικροεπεξεργαστών, το επόμενο μοντέλο ήταν πολύ ανώτερο και πληρέστερο σχέδιο. Σε συνδυασμό με το λειτουργικό σύστημα CP/M, το οποίο δημιούργησε ο Γκάρι Κίλνταλ ακριβώς πάνω στον 8080, υπήρξε το θεμέλιο της εκρηκτικής ανάπτυξης μίας νέας αγοράς προσωπικών υπολογιστών. Το ευρύτερο σετ μικροεντολών του 8080 περιλάμβανε τις εντολές του 8008. Αλλά και η αρχιτεκτονική του ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένη από τον επίσης 8μπιτο προκάτοχό του. Ο 8080 μαζί με τον 8085 αποτελούν τη βάση της αρχιτεκτονικής x86 που καθορίστηκε με τον 16μπιτο πλέον 8086 του 1978. Μέχρι και σήμερα, ο Intel Core δεν διατηρεί απλά προς τα πίσω συμβατότητα, αλλά και τις αντίστοιχες μικροεντολές του 8008 (αν και με διαφορετικά opcodes σε επίπεδο γλώσσας μηχανής). Απλοϊκά δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία μικρή γωνιά κάθε σύγχρονου PC κρύβεται ένας Datapoint 2200.
INTEL 8008
|
|
| Δίαυλος (bus): 8 bits Διευθυνσιοδότηση Μνήμης: 14 bits (16KB) Καταχωρητές: 7 των 8 bits και 8 των 14 bits Χρονισμός: 500 ως 800 KHz Λιθογραφία: 10 μm (pMOS) Αριθμός Τρανζίστορ: 3.500 Συσκευασία: DIP 18-pin Επεξεργαστική ισχύς: 0,05 ΜΙPS |
ΠΗΓΕΣ
- Development and promotion of the Intel 8008 Microprocessor – Computer History Museum (pdf)
- Datapoint: The Lost Story of the Texans who Invented Personal Computer (Lamont Wood, Hugo House Publishers)
- Datapoint 2200 – History of Computers
Δείτε επίσης…
- Datapoint.org – κοινότητα Datapoint
- ComputerTerminalCorporation.org – CTC Info
- Datapoint 2200 Reference Manual (pdf)
- Datapoint 2200 Programmers’ Manual (pdf)
Σαν σημερα στους υπολογιστες 